Bunlar nasıl memurdu böyle?

“O kadar kalabalık oluyordu ki kahvehane; oturmak için boşalacak sandalye beklemeniz gerekiyordu!” Yıllar önce öğretmen olarak atandığım kasabada şahit olduğum inanılmaz günlerimi anlatmaya bugün de devam...

“O kadar kalabalık oluyordu ki kahvehane; oturmak için boşalacak sandalye beklemeniz gerekiyordu!”

Yıllar önce öğretmen olarak atandığım kasabada şahit olduğum inanılmaz günlerimi anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Evini kiraladığımız ihtiyar dul kadına “Ebe” diyorlarmış. Onun da yerleşmemizde epey yardımı oldu.

O yıllarda kasabada fırın yoktu, fırın ekmeği de gelmiyordu. Her ev üç dört aylık yufka yaparak ekmek ihtiyacını o şekilde karşılıyordu. Biz de un alarak mahallenin kadınlarına yufka yaptırdık. Kasabanın suyu tuzluydu. Tuz Gölü çok yakınımızda olduğundan herhalde etkiliyordu. İçmeye alışmak için hayli zorlandık. Göreve başladıktan sonra öğretmenlerin hemen hepsiyle tanıştık. Yardımsever ve samimi insanlardı. İlçeden hayli uzaktaydık ve sosyal yaşantı hayli kısıtlıydı. Bu dayanışma da olmasa günler geçmek bilmezdi…

YAZININ DEVAMI