Takvimler ayın 17'sini gösterirken

17 Eylül Cumartesi günü İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'nun dâvetiyle Anıtmezar'daydık. Bir kimse, Aksaray'da yüzünü batıya dönmüş olarak sağ elinin işaret ve orta parmağını açarak kuzeye doğru uzatırsa işaret parmağı, Topkapı'ya çıkan Millet Caddesi'ni, orta parmağı kuzey istikametinde uzayan Vatan Caddesi'ni gösterir...
Başvekil Adnan Menderes, Hariciye Vekili Fatin Rüşdü Zorlu ve Maliye Vekili Hasan Polatkan, işte bu Vatan Caddesi'nin Edirnekapısı'ndan gelen caddeyle kesişme noktasındaki Anıtmezar'da medfûndurlar.
Daha sonra Turgut Özal ve Aydın Menderes onlara komşu geldiler.
İki bakan, 16 Eylül 1961'de, Başvekil ise o gün rahatsız olduğu gülünç gerekçesiyle bir gün sonra 17 Eylül'de İmralı'da darağacı ve cellat eliyle katledildiler.
Devrin emperyalist emredicilerinin güdümündeki sivil-asker Tek Parti bürokratları ve medyası taşeronluğu vazifesini yapmıştı.
Bu 3 Şehîd, 29 sene asıldıkları İmralı Adası'nda kaldılar. Bir tek Allah'ın kulu kabirlerine uğrayıp bir Fatiha okuma imkânına sahip değildi. Cumhurbaşkanı Turgut Özal'ın teşebbüsüyle TBMM tarafından itibarları iade edildi. Naaşları, 17 Eylül 1990'da bugünkü "Şehidler Tepesi"ne getirildi. Tek Parti zihniyetinin takipçileri ile vesayetçi bürokrasi ve yabancılaşmış medya mensupları bu özür dileme ve hata düzeltme merasimine iştirak etmediler.
Rivayet edilir ki vatan toprağı ismi geçen mazlûm şehîdlere tahsis edilirken Turgut Özal da bugün yattığı yeri göstererek "beni de buraya gömersiniz!" demiş.