Bölgede varolmak!..

Yıllar evvelinde yazdığımız makalelerimizden biri, "Ankara'nın müdafaası Kerkük'ten geçer" başlığını taşıyordu. Çünkü, şunu tarihî bir malumat olarak biliyorduk. Osmanlı asırlarında İstanbul'un müdafaası Belgrad'dan geçerdi. O Belgrad şehri ki orada sadece cami sayısı 251 idi. Osmanlı sonrası muhtelif rejimlerde onlardan 250'sini yıktılar. Kalan birini de Sırp-Boşnak savaşında ateşe verdiler.
"Yurtta sulh cihanda sulh" imparatorluğu kaybetmiş bir iklimin derin psikolojik kırılması döneminde söylenmişti. Ancak bu söz, sonraki zamanlarda esas kabul edildi, üstüne kapanıldı ve bölge ile de dünya ile de irtibatlar çürük iplikle bağlandı.
Bakınız şu gün Zigetvar Muharebesi'nin yıldönümünü Macaristan'da kutluyoruz. Bunu kutlamakla kalmayıp Kanuni Sultan Süleyman'ın iç uzuvlarının defnolunduğu yeri keşfedip bir düzenleme yaparak "Muhteşem Süleyman" için bir makam-türbe yapıyoruz. Hem de bunları Macar Başbakanının Suriyeli mülteciler ve İslamiyet için rahatsız edici lakırdılar ettiği bir zamanda eda ediyoruz.
Bu "makam-türbe" fikriden hareketle bir makam türbe daha teklif edebiliriz:
20 yıl kadar önce Nazım Hikmet'in mezarının Moskova'dan buraya nakli, tartışma sebebi olunca bazı iyi niyetli kimseler, Sultan Mehmed Vahideddin'in kabrinin de Şam'dan İstanbul'a naklini istemişlerdi. Biz bunu doğru görmediğimizi yazmıştık. Gerekçemiz şuydu:
istanbul gibi Şam da Devlet-i âli Osman'ın vilayetiydi. Hükümdarlık rejiminde toprak ,"memâlik-i şâhane"dir, bugün "hazine" dediğimiz varlık, o gün o terkiple millet adına Padişah mülkü olarak telakki edilirdi. Dolayısıyla bugün de görüşümüz o; son halife ve son Padişah, Şâm-ı Şerifte medfun kalsın. Ama; uzunca bir dönem "vatan haini" diye çok zalim saldırılara maruz kalmış olan Vahideddin Han için Sultan Reşad Türbesi haziresinden bir makam-türbe yapalım. Değil mi ki devlet artık ve pek tabii olarak