Çingene olmanın güzelliği..

Çingeneleri ilk Bandırma'da tanıdım. Mahallede arkadaşlar söylediler.. Oba olarak gelmişler, Balıkesir yoluna çadırlarını kurmuşlar. Erkekli, kadınlı şehre dağılmışlar.. Bıçak bileyenler, kalay yapanlar, yatak, yorgan atanlar..
Biz çocuklar da toplanıp kamplarına gittik. Seyretmeye..
İşte orda ilk imrendim Çingenelere.. Adları, Anadolu dilince, hakaret, aşağılama olarak kullanılan o sadece Türkiye'ye değil, dünyaya yayılmış Hindistan çıkışlı insanlara..
Özgürlükleri hoşuma gitmişti. Başıboşlukları.. Hele de çocukları.. Okul mokul yok.. Hep tatil.. Hep seyahat, hep oyun, hep eğlence..
Bir de evden izin alıp akşam...