Tuttuğu yerden kopar tutku

Tutkunun bir tutkalı vardır.
Zamanla kurur, çözülür, kopar.
Ama nasıl?
Tam nereden?
Yaşarken açık biçimde fark edemeyiz elbette; ama olaylar şöyle gelişir...
Mesela birine bulaşıcı neşesi ve yaşama sevinci yüzünden bağlanırsak, neşesini kaybetmeye başlaması mahveder bizi; yavaş yavaş onun melankolisine katlanamaz hâle geliriz.
Mesela sevdiğimizle aramızdaki tutkal onun cesur duruşu mudur? Ya şimdi korkak birine dönüşmüş gibi mi görünüyorsa gözümüze, eyvah!

*** Lafı uzatmayayım da...
Size sinema tarihinin pek sansasyonel bir aşk hikâyesini anlatayım, ister misiniz?
Çok zaman önce yazmıştım, hatırlayan...