Siyasetin dili ve media

Aslında Media filan kalmadı. Gazete tirajları çöktü. Resmi rakamlar gerçeği yansıtmıyor. TV’lerin de ciddi bir ratingi yok. İzleyiciler kanal değil program ve konuk seçiyor ya da köşe yazılarını okuyor. Bunu da internet üzerinden gerçekleştiriyor. İnternet ise bir gayya kuyusu gibi. Ganj nehrine benziyor. Her çeşit mikrop var. Doğru şeyler de var ama hepsi bir birine karışık vaziyette. Birinin dediği ile diğerininki çelişiyor. Ya da birinin sorusuna, iddiasına, bir başkası cevap vermek gibi bir kaygısı yok. Hakaret, küfür, alay her şey var.

CHP’ye baktığınızda, herkes birbirine muhalif. Ama öte yandan herkes AK Parti’ye karşı. AK Parti’de ise herkes birbirinden daha Erdoğancı! Aralarındaki çatışma dışarıda değil, içeride. Kendi aralarında. Hepsi birden CHP’ye karşı. Media olarak AK Parti ve CHP aykırı seslere mikrofonu kapatmış vaziyette. Ötekilerin zaten güçlü bir mediası yok. Zaten partiler iki ittifaka bölünmüş vaziyette. Kamplar arası örtülü bir savaş var. Tarafların kahramanları ve hainleri var. Kimse sözü dinlemiyor ki, kimin ne dediğinin önemi olsun.

Dini söylem madem oy getiriyor, Kılıçdaroğlu da başlıyor “Haksızlıklar karşısında susanlardan olmayacağız” demeye. Ama kendi içindeki haksızları ve haksızlıkları görmüyor. Daha doğrusu görmek istemiyor. Öte yandan; herkes kendi hırsızına sahip çıkıyor. Herkes itaat istiyor. Dışarıya ne dersen de mübah, içeriye dönük en ufak bir eleştiri ihanet olarak algılanıyor. Müzakere yok. Slogan yarışı var. Farklı görüşler olmayınca düşünmeniz gereken, muhakeme etmeniz gereken bir durum da yok. O zaten öyledir ve onu da duydunuz, size düşen duyduğunuz gerçeği tekrarlamaktan ibarettir.

Herkes mevcudu muhafaza derdinde. Daha fazlasını isteyen, kazanmak için başkalarını ikna etmek isteyen kimse yok sanki. Siyaset renkliliğini kaybetti. Siyah ve beyaz var. Ya bendensin ya değil. Bu gidişat iyi değil. Aşk ve öfke aklı zail eder. Siyaset uzlaşı ile mümkündür.

Meddahlar, (şimdi “Trol” de diyorlar) onlar sempatizanlar tarafından alkışlansa da sonuçta meddah meddahtır. Bir süre sonra, söz hikmet içermiyorsa ve hayattaki karşılığı gerçekle örtüşmüyorsa, tekrar tekrar söylenince inandırıcılığını kaybeder bazan. Aynı şeyleri duymaktan bıkan insanlar, karşı taraftan birilerini dinlediklerinde, bir anda dönüş yapabilirler.. Hayata hiç bakmadıkları bir yandan bakınca, bir anda bir başka gerçekle karşılaşabilirler. Hollanda’da ve Hindistan’da İslam düşmanı iken Müslüman olanların durumunu da incelemek gerek. “Haddinden fazla şiddet gayedeki hikmeti yok edebileceği” gibi, “hayalin kışkırttıkları beklentileri hiçbir gerçek karşılayamaz”. Ve bir gün geri teper. Kişiler, topluluklar, örgütler aşırı derecede idealize edildiklerinde, birileri girdikleri yolda körü körüne ilerleyen, görmeyen, duymayan, hissetmeyen mankurtlara dönüşebilecekleri gibi, ilk çelişkiyi gördüklerinde beklenmedik bir infaal gösterebilirler. Ya da bunlar dışarıdan kutsadıkları yapılardaki iç hesaplaşmaları fark ettiklerinde bütün hayalleri yıkılabilir.