“Kaldığımız yurt şehir
merkezinden biraz uzaktaydı. Şehir merkezine minibüslerle gidip
gelirdik...”
Değerli okuyucular, size ben de
bir hatıramı gönderiyorum. Daha doğrusu hayatımın anlamını bulduğum
bir hatırayı…
Bizler Afganistan’dan 1993
yılında bir grup öğrenci ile burslu olarak öğrenim görmek için
Türkiye'ye geldik. Manisa’nın Akhisar ilçesinde devlet yurduna
yerleştirildik. İlk önce “Türkçe Öğretim Merkezi"ne
kaydolduk.
Burada yaklaşık sekiz ay
civarında Türkçe eğitimi aldık. Kaldığımız yurt şehir merkezinde
biraz uzaktaydı. Dolayısıyla ihtiyaçları almak için şehir merkezine
minibüslerle gidip gelirdik. Eğitim alırken aynı zamanda Türkçe
konuşma pratiğimizi geliştirmemiz için ve çabuk öğrenebilmemiz için
lise sınıflarına da gönderiyorlardı. Elbette ki biz de Türkçeyi
kısa zamanda öğrenmeye ve anlamaya çok meraklıydık.
Bir gün bir arkadaşım çarşıya
gitmiş ve bayiden Türkiye gazetesi almış. Şiir, menkıbe ve
hikâyeleri okuyup çok beğenmiş. Bana da...