“Üç çocuğumla üç gündür aç bekliyorum. Allah rızası için bize yardım edin” diye ağladı anne…
Okuduğum bir hatırayı, yazanın emeklerine sağlık diyerek buradan
sizlerle paylaşıyorum. Kerkük sokaklarında sefalet kol geziyordu.
Kim kime yardım edecek destek olacaktı. İşsizlik yaygındı. Çevrede
herkes perişandı. Bir yanı yıkılmaya yüz tutmuş evceğizin camından
yola doğru ümitsizce bakarken bir taksinin kapının önünde durduğunu
ve içinden bir yolcunun indiğini gördü. Demek ki taksi şoföründe az
çok para olacaktı. Çünkü müşteri getirmiş ve indirmişti. Bütün
cesaret ve ümidini toplayarak evden çıkıp yola koştu. Yaklaşıp
direksiyon başında arabasını hareket ettirmek üzere olan şoföre
seslendi.
-Sakın beni dilenci falan zannetmeyin. Üç çocuğumla üç gündür aç
bekliyorum. Allah rızası için bize yardım edin. Ben açlıktan ölmeye
razıyım fakat çocuklarımın ağlamalarına tahammül edemiyorum.
Beklenmedik bir anda gelen bu ‘Allah rızası için’ yardım talebi
zaten kıt-kanaat geçinen şoförü şaşırtmıştı. Bir an
düşünmeye...