“Muavin benden özür diledi,
bilemedim dedi. Gönlünü aldım, canın sağ olsun
dedim...”
Ankara’dan Boyabat’a gidişimle
ilgili 1991’de yaşadığım hatıramı paylaşmak
istiyorum...
Ankara Dışkapı’da bulunan Çankırı
Kapı’dan bilet aldım. Sabah saat 09.00’da hareket eden otobüsümüz
12.30’da Doğruyol Tesislerine vardı. Otobüsten inip namazımı eda
edecektim ki bir de ne göreyim otobüs hareket etti. Peşinden
bağırsam da sesimi duyuramadım. Otobüsü kaçırdığıma değil kalan
valizime üzülüyordum. Artık yapacak bir şey yoktu. Boyabat’a günde
bir defa otobüs vardı. Mecburen Boyabat yoluna yürüdüm. Beş
dakikalık mesafedeki yol ayrımına vardım. Elimde tespih bildiğim ne
kadar dua varsa okuyordum. El ettiğim araçlar durmuyor yoluna devam
ediyordu. Yanımda bir taksi durdu.
Bir beyefendi içinden
seslendi: