“Arabama yönelirken cebime baktım
ki anahtar yanımda değil!..”
Bir yaz günüydü… Evimiz cadde
üzerinde olduğundan “oğlum bisikleti caddede rahat ve güvenli
olarak kullanamıyor” diye beraber sahile gittik. Parkta trafik
olmadığı için bisikletini orada sürdü ve bir süre
eğlendik.
Dönüşte eve yaklaştığımızda kendi
park ettiğim aracımın yanından geçerken baktım ki yanda inşaat var…
Sonra çevresine bakındım inşaat sebebiyle yol daraltılmış… Ben bu
sebeple “belki biri takılır arabam çizilir filan” diyerek uygun bir
park yeri aramak adına yaklaşık 15- 20 dakika orada dolaşıp park
yeri aradım. Derken bu vakit sürecinde yerinden ayrılan araç olmuş
olmalı ki tam da evin önünde bir arabalık park yerinin açılmış
olduğunu gördüm. Çok sevindim. Çocuğuma, “hemen orayı tut” dedim.
Ben de arabayı almak için arabama yönelirken anahtar için cebime
baktım ki anahtar yanımda değil. Normalde pantolonumu çıkarınca
eşofman bile giysem cebimi komple eşofmana aktarırım ama
aktarmamışım anahtarı evde unutmuşum. Üzüldüm ‘tüh’ dedim ‘ne güzel
tam evin önünde...