Paradokslar gerçeklerin tanış yüzü. Eşya zıddıyla kaim. Dünya zıtlarla güzel, hayat zıtlarla mükemmel. Âdem çocuklarıyız. Beşeri yanımızla hayatı müşterek yaşamak kaderimiz. Yüceler yücesi başbuğlarla, kendi sınıfının bile en aşağısı yaratıkların, zahirde aynı aşı paylaştıkları bir sofrada konuk ediliyoruz.
İnsan mahremiyetinin sonsuzluğu ve ait olduğu ebediyet yanında, bir hiç mesabesinde bulunan bu zahir taraf ve bu kısa birliktelik, faniliğe mahkûm keyfiyetiyle değersiz gibi görünse de, kökü ve gövdesi yukarıda, dalları ve meyveleri aşağıda Tuba ağacı misali...