Sarper Özsan’ın acısı dinmiyor. Yokluğu uzaydaki kara delik gibi, zamanın içinde büyüyor, büyüyor. Kara delik sizin içinizde ve siz kara deliğin içindesiniz.
Sarper Özsan büyük besteci, müzik bilimcisi, derin bir insan, gönül adamı, âşık, emekçi davasının eri, eğilip bükülmeyen bir partizan, karşılıksız verenlerden, bir fedaî, Yunus Emrelerin soyundan ve yolundan bir derviş.
Her bestesini kucağında büyüdüğü Türk halkının ve yedi iklimden insanlığın binlerce yıllık erdemleriyle işledi. O’nun notalara dökülen nakışları, biriktirdiği erdemlerdir, hayatın içinde topladığı insanlıktır, sevgidir, kardeşliktir, inceliktir, zerafettir, cesarettir, kahramanlıktır. Sesler ve renkler, O’nun erdemleriyle cana can katar. O sesler, toprakta akarken toprak kadar bizden ve toprak kadar alçak gönüllüdür. Kayalardan atlarken kanatlanıyor, cesur, isyancı ve coşkuludur.
Çok duyguluydu. O’na yalnız hüzünler değil, sevinçler de gözyaşları döktürürdü. Gözyaşlarıyla da Asyalıydı. Ama savaşta onu ağlarken gören olmamıştır. O zaman posbıyıkları daha da dikleşirdi.
Sarper’in bestelerinin hepsi bizdendir, hepsinde bu toprakların kokusu vardır, hepsi bizim havalarımızdır. “Durduramayacaklar halkın coşkun akan selini” derken, Ege havası olur. “Hopalı Rüstem”de ve “Martılar”da horon teper. “Bir mermide benden aslanım” koçaklamasındaki “hey”, hepimizin nârasıdır. “Koş saflara, gel saflara” marşı, hepimizi ayağa kaldıran bir Anadolu karşılaması tadındadır. Çok sevilmesinin, çok beğenilmesinin nedenlerinden biri de budur.
Sarper, aynı zamanda bütün insanlığın bestecisidir. Hiç unutmuyorum, Rusya Komünist İşçi Partisi Genel Başkan Yardımcısı, Dünyanın büyük termodinamik uzmanlarından Boris Gunko, 1990’lı yıllarda Türkiye’ye geldiği zaman, Sarper Özsan’ın eserlerine ve özellikle marşlarına hayran kalmıştı. Kendisi de aynı zamanda müzisyendi ve Rusya’nın müzik birikimiyle yoğrulmuştu. “Ben 1 Mayıs Marşı kadar etkili bir marş duymadım” diyordu. Kayda aldı ve Rusya’ya götürdü, orada meşhur etti.