"Bölge ittifakı" ve normalleşme

Her şey BOP çerçevesinde 1991'de başladı. 2003'te Irak'ın işgali ile zalim Saddam devrildi; ama en eski medeniyet merkezlerinden Irak mahvoldu; bir buçuk milyon insan hunharca katledilip milyonlarcası yerinden yurdundan oldu. İnsanlığın yüzünü kızartacak vahşet ve tecavüzler yaşandı. Irak üçe bölünecekti; önce Bağdat'ta sözde "federal" rejim ile Erbil'de "Bölgesel Yönetim" kurulup ülke ikiye bölündü; sonra İran'ın önünü kesecek yönetimle uğraşılırken, IŞİD vahşeti Suriye'ye sıçradı; dünyanın teröristleri bölgeye toplandı; iç savaşta 100 binlerce insan öldü, 6-7 milyonu göçebe ve sığınmacı oldu.Bütün bunlar, İsrail'in ve enerjinin güvenliği ile bölgede nüfus hakimiyeti kurmak uğruna, ABD ve İngiltere ikilisinin öncülüğünde gerçekleşti. Emsali görülmeyen bu insanlık faciası nihayet, bölge devletlerini uyanışa ve ortak direnişe sevk etti. Uzak ülkelerden, Atlantik ötelerinden gelen ırkçı Haçlıların işi, gelinen noktada zora girmeye başladı; sanki rüzgâr yön değiştiriyordu.Bölge ittifakıBabası gibi fırsatçı olan Barzani'nin bağımsızlık referandumu bardağı taşırdı. Uzak diyarlardan gelip, ağır silahlarla donattıkları teröristlerle ülkeyi "insan mezbahasına" çeviren emperyalistlerin müttefik değil, düşman olduğu nihayet anlaşıldı. Bölgenin güvenliğini, istikrarını ve barışını sağlamak bizim varlık sebebimizdir diyen devletler çareyi ittifakta aradılar. Bu ittifak tarihte bir ilkti; dirilişti ve bağımsızlık demekti. Amacı ve içeriği bakımından, Sovyetler Birliği'nin güneye inişini engellemek için kurulan Bağdat Paktı ile 'CENTO'dan çok farklıydı.Devam edelim; tehlike çok boyutlu olduğundan; Irak, İran ve Türkiye arasında, yoğun ve anlamlı görüşmeler başladı. Cumhurbaşkanları, Başbakanlar ve Genelkurmay Başkanları arasında gerçekleşen görüşmeler ve sağlanan mutabakatlar bölgede heyecanla karşılandı.