Haçlı saldırısı

Türkiye, bir düşman işgaline maruz kalsaydı 15/16 Temmuz gecesi yaşadıklarını herhâlde yaşamazdı. Darbeye teşebbüs eden hainler, genelkurmay başkanı ve kuvvet komutanlarını rehin aldılar, TBMM'ni, Cumhurbaşkanlığını, MİT'i, emniyet binalarını, Borsa İstanbul'u ve daha nereleri bombaladılar, medya kurumlarını bastılar, TRT'den korsan bildiri okuttular, Cumhurbaşkanının ailesiyle birlikte kalıp da 15 dakika evvel terk ettikleri ikametgâhı delik-deşik ettiler, Başbakanın araç konvoyuna ateş açtılar.
Daha dehşet vereni ise meydanlara çıkıp ihanete mani olan vatandaşları, çocuk-kadın, genç-yaşlı demeden kurşun yağmuruna tutmalarıydı. Bunlarda zerrece merhametin olmadığını görgü şahitleri ve mağdurların anlattıkları göstermekte.
Zaten Boğaziçi Köprüsü'nün direklerine çıkıp oradan halka ateş açan keskin nişancının canavarlığı, FETÖ terör örgütünün nasıl gaddar, nefret ve intikam dolu olduğuna kâfi delildir. Böyle bir gaddarlığı Sırp keskin nişancılar, 25 sene evvel Boşnaklara karşı yapmışlardı. Şimdi de taşeron cunta militanları, halkımıza karşı tekrarladılar.
246 şehit verilmiş, binlerce insan yaralanmışken bile terörist başı yüzü hiç kızarmadan en ufak nedamet hissine kapılmadan meydanlara dökülen gözüpek vatanseverlere "ahmaklar" diye hakaret etmekte. Kıt akıllı diye iftira edilen asil millet, Cumhurbaşkanının "sokaklara inin, ben de geliyorum!" çağrısı üzerine söz birliği etmişcesine bir ânda sel olup akmaya başladılar. Meydanları dolduran, tankların üstüne yürüyen, üstüne çıkan, önüne yatan vatandaşlar, yalnızca iktidar partisi taraftarları değildi...