Diplomatik riyakarlık

Sağlam bir irfan hükmümüz "cem-i zıddeyn muhaldir" der. Zıtların birleşmesi mümkün değildir demek. Doğu ile batı, gece ile gündüz birleşemezler. Bir kimse aynı anda iki farklı dinde olamaz... gibi.
Galiba bu hükmün tek istisnası diplomasiyle riyakârlıktır. Diplomasi; müzakere, görüşme, konuşma, temas ve bunların icrasıdır. Münasebetler ustalığıdır. Lisan hâkimiyeti, sabır ve zarafet olmazsa olmaz şartlarıdır. Diplomasinin Osmanlı Türkçesindeki karşılığı şeref kelimesinden gelen "teşrifat"tır.
Riyakârlık ise ikiyüzlülüktür. Samimi olmamaktır. Münafıklıktan bir adım öncesidir. Yüze gülüp arkadan kuyu kazmaktır...
İnsanın düşmanı olur. İslâm âlimleri, hiç düşman sahibi olmamayı münafıklık işareti saymışlardır. Mavi boncuk dağıtmak caiz görülmemiştir.
Evet, insanın düşmanı, düşmanları vardır. Düşman ya bilinir veya bilinmez. Bir de dostlar vardır. Dostalar ya hakikaten dosttur. Bunlar kötü gün dostlarıdır. Kardeş gibi, akraba gibidir. Veya iyi gün dostları vardır. En ufak fırsatta, menfaati gerektirdiğine insanı satarlar. Sözde dosttansa mert düşman evlâdır. Bu değişmez hakikat hem insanların ve hem de devletlerin hayatı için mevzubahistir.
Bu ölçüyle dış politikaya, ortaklarımızla ilişkilerimize baktığımızda riyakârlıklar hemen kendini göstermektedir. Türkiye'nin Batılı dostları bellidir.
ABD
AB
Almanya.