Kendimizi güzelce kandırıvermek…

Böyle bir huyumuz, ne huyu böyle bir yaşama biçimimiz, ne biçimi bu tür bir hayat felsefemiz var; kendimizi bir güzel, güzelcecik kandırıvermek. Yok yok, olmadı, gördüğümüz şey gerçek değil.

Olsa bile o kadar büyük değil. Abartacak, büyütecek bir şey yok, demek. Dışını çiçekli, böcekli desenlerle işlediğimiz içi taş dolu yastığı, kuş tüyü kabul edip uyumaya kalkışmak. Bak bak demek, bu yastık gördüğünüz gibi ne kadar da güzel, ne kadar da yumuşacık demek. Bir gerçekle karşılaştığımızda, bunu bir kader, bir doğal felaket, bir önlenemezlik olarak görmek. Böyle bir halimiz var işte, her işte tekrarlanan. Her işe her şeye sinen. İlk...

YAZININ DEVAMI
ÇOK OKUNAN YAZARLAR
YAZARIN DİĞER YAZILARI
Gıda meselesi ya da patates... 23 Nisan 2024 | 202 Okunma ‘Kriz içindeki bilinç’ 20 Nisan 2024 | 52 Okunma Toparlama dersleri... 16 Nisan 2024 | 148 Okunma Tahıl ve ekoloji* 13 Nisan 2024 | 156 Okunma Dur bakalım... 09 Nisan 2024 | 85 Okunma
TÜM YAZILARI
Yorumlar