Babalar canına kıymasın diye!

Baba oğluna pantolon alamadı. Bu durumu kendine yakıştıramadı.
İntihar etti.
Vicdanlar sızladı.
Kriz yıllarında “Bu da mı benim başıma gelecekti?” iç hayıflanmasına girip, durumu “canıyla protesto edenlerin” sayısı artar. Sadece çaresiz babalar değil, intihar eden işadamı babalar bile çıkar.
Babalar canına kıymasın.
Bir şeyler yapmalı.
Ne yapmalı?
Bütün krizler aynıdır.
İkiz açıkla başlar.
İç açık:
Bütçe yama tutmaz.
Dış açık:
Döviz gelişi durur.
İkiz açığın birbirini tetiklemesiyle ülke krize girer. Krizden çıkış reçetesi de hep aynıdır.
Devalüasyon yap.
Faizleri artır.
Bütçeyi denkleştir.

★★★

1980 krizi:
İkiz açıklıydı.
Başbakan Süleyman Demirel’i ve onun “krizden çıkış paketi hazırlasın” diye koltuksuz bakanlık verdiği Turgut Özal’ı; dış dünyaya “borçları ödeyemiyoruz” demeye zorlardı.
Devalüasyon yapıldı.
Faizler artırıldı.
Bütçe sıklaştırıldı.
Halka “Eski çalıştığından daha fazla çalış fakat sakın ücret artışı isteme ve eski tükettiğinden daha az tüket” diyen paket dayatıldı.
Yeni borçlar bulundu.