“Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı

Bu başlıktaki mısralar Divan şiirinin aşk ve ıstırap şairi Fuzuli’ye ait. Fuzuli lirizm anlamında divan şiirinin en güçlü sesidir ve divan şiirinin bütün inceliklerine hakimdir. Bugün Fuzuli’nin “Beyhude Gamlanma Divane Gönül” şiirinin lirik ırmağından müziğin muhteşem iklimine doğru kısa bir yolculuğa çıkacağız. Ama önce, halen içinde yaşadığımız ve de hepimizi kederlendiren estetik fukarası iklimle ilgili küçük bir tespit yapmak gerekiyor. Son yıllarda hemen bütün sanat dallarında müthiş bir seviye kaybının yaşandığı, müzikte, mimaride ve resimde kalite ifade eden yaratıcı eserlerin ortaya çıkmadığı bir gerçek. Mesela dünya ölçeğinde müzisyenler, besteciler, mimarlar yetiştiremiyoruz. Dahası, son on yılda Türk sanat müziğinde neredeyse bir tek beste bile ortaya koyabilmiş değiliz. Bu yüzden de yorumcularımız, sadece geçmişte bestelenmiş eserleri tekrar etmekle yetinmek durumunda kalıyorlar. Kuşkusuz bunu söylerken, klasik Türk musikisini geçmişin geleneksel kalıpları içinde aynen bugüne taşımaktan söz etmiyoruz. Önemli olan, özünde geleneğe bağlı kalarak gerek ritim, gerekse melodi yapısı itibariyle değişime açık yeni eserler yaratabilmektir.