Otoriter liderler

Heinrich Geiselberger’in hazırladığı ‘Büyük Gerileme’ kitabındaki İvan Krastev’in makalesinde Jose Saramago’nun ‘Ölüm Bir varmış Bir Yokmuş’ romanına atıf yapan bölümü okurken, demokrasi yorgunu çağımızın başındaki büyük belayı, yani popülizm hastalığını çok derinden hissettim. Romanı okuduğumda popülizmin ayak sesleri henüz bugünkü kadar yakınımızda değildi. Dolayısıyla Saramago’nun o hayali ülkesinden otoriter liderlere açılan kapıyı pek ciddiye almamıştım, ama tehlike şimdi yanı başımızda. . . Saramago ölümün, insan hayatındaki önemini kaybettiği X bir ülkenin hikâyesini anlatır ve roman “Ertesi gün kimse ölmedi” cümlesiyle başlar. . . Düşünün ki artık kimse ölmüyor, herkes sonsuza kadar yaşayacak, ancak hayatın döngüsü hiç de öyle işlemiyor. Kimsenin ölmemesi ülkeyi karıştırıyor, önüne geçilemeyen bir nüfus artışı, devletin yetersizliği had safhaya ulaşıyor.