Kurtarıcılar'la cennete mi zebaniler çağına mı?

Küreselleşmeyle birlikte vahşi kapitalizmin vicdanları yaralayan adaletsizliği, yeryüzünde her geçen gün daha çok insana hissettirir hale getirmesi dünyanın değişik coğrafyalarında yeni arayışları tetiklemiş bulunuyor.

Her gün servetlerine servet katan kapitalizmin zenginleriyle gerçek gelirleri artmayan, hatta giderek yoksulluk sınırına yaklaşan geniş kitleler arasında uçurum daha da derinleşiyor. İşte böyle bir ortamda diplerden yükselen öfke dalgası bir taraftan siyasal yönetimleri daha çok sorgulanır hale getirirken, bir taraftan da liberal demokrasiye olan güveni de ne yazık ki zaafa uğratıyor.

Yeni dönemin belki de en talihsiz tarafı, dünyayı bir kırılma noktasına doğru sürüklerken, toplumlarda bir ‘kurtarıcı’ arayışını hızlandırmasıdır.

Ne bilim ve teknolojideki çarpıcı gelişmeler, ne yapay zeka alanında ‘kritik eşiğin aşıldığı’ iddiaları, ne tıptaki, genetikteki, nanoteknolojideki yeni gelişmeler ne de Kurzweil’in ölümsüzlüğün mümkün hale gelebileceği tezleri dünyanın taşrasında yaşama mücadelesi veren insanları hiç mi hiç ilgilendirmiyor.

Kabul etmek gerekiyor ki, bugün küreselleşmenin büyük kitlelere mutluluk ve refah getirmediği, aksine toplumlara kaotik bir düzensizlik getirdiği maalesef yaygın bir kanaat haline gelmiş bulunuyor.