Gencecik dalları kırılan annelerin babaların sesini duyabilir misiniz?

Etrafımızı kuşatan duvarların arkasında, yaşadığım dünyayı anlamaya çalışıyorum… Dünyanın bu tarafında acıyı tarif etmekte kifayetsiz kalmış müphem bir kelime gibiyim sanki. Binlerce gözle baktım ama ne ışığın sırlarını kavrayabildim ne de karanlığın gizlerini çözebildim.

Siz hiç, gecenin yıkılan duvarları altında, bir çocuğun gözlerine bakıp, karanlığın dehşetini yaşadınız mı?

Siz hiç, güçsüzün düşlerini merhametin limanına götürüp kurtuluşu bekleyen umutları gördünüz mü?

Siz hiç, kimsesizlerin gözyaşlarının aktığı sessizliğin görünmez kıyılarındaki kederle buluştunuz mu?

Siz hiç, çiçeklerin sırrını keşfeden şiirlerdeki peygamberlerin yürek atışını duydunuz mu?

Siz hiç, sonsuzluğun dudaklarında zamanın ''sırrı''na dokundunuz mu?