Yıldırım’dan ne bekleniyor?

Türkiye'de 10 Ağustos 2014'te cumhurbaşkanını halkın seçmesiyle yeni bir dönem başladı. Siyasetin yeni merkezi cumhurbaşkanlığıydı ve Türkiye yeni bir sisteme doğru yola çıkıyordu. Ancak ne anayasa ne de siyasal sistem bu yeni döneme uyumlu değil. Bu uyumun sağlanması gerekiyor. Ama 367 garabetiyle bu uyumsuzluğu yaratanlar şimdi düzeltilmesini de istemiyor.
Oysa uyumsuzluk sürdükçe, AK Parti de ülke de ağır bedel ödüyor. İşte AK Parti'de son 20 ay içinde ikinci kez genel başkanlık ve başbakanlık seçimi bu yüzden yaşandı. Muhalefetin tüm kışkırtmalarına rağmen Başbakan Ahmet Davutoğlu'nun görevini sorunsuz bırakmasıyla, Binali Yıldırım tam bir ittifak ve kabulle yeni genel başkan ve başbakan adayı oldu.
Şimdi Türkiye toplumu tarihi bir dönemeçte. Yeni dönemin siyasal sistemini oluşturacağız. Artık eski hale dönme mümkün değil, çünkü ülkeyi sürekli koalisyonlara mahkûm eden, her on yılda bir darbe üreten, bürokrasi ve kurumlarıyla siyasete ayar vermeye çalışan o eski sistem Türkiye'yi taşıyamıyor.
Toplum, 60 darbesiyle başlayan ve silah zoruyla cumhurbaşkanı seçtiren o eski günleri artık hatırlamak bile istemiyor. Dahası siyaset sınıfı 1970'lerin sonundan beri cumhurbaşkanını halkın seçmesi gerektiğini söylüyor. Bu talebi ilk seslendirenlerden biri de 1979'da CHP lideri Bülent Ecevit'ti. CHP'liler unutsa da tarih unutmuyor.
Aynı şeyi Özal ve Demirel de söyledi. Türkiye buraya kolay gelmedi ve kazanılmış haktan vazgeçme ihtimali de yok. Er veya geç yeni bir yönetim modeli toplumun önüne gelecek. Bu ters durum normalleşecek. Aslında bu ters durumu Cumhurbaşkanı Erdoğan 2003'te de yaşamıştı. O zaman AK Parti genel başkanı olarak seçimi kazanmış ama milletvekili seçilemediği için başbakan olamamıştı. Bu garip durum CHP lideri Deniz Baykal'ın da desteğiyle aşılmış, siyaset normal mecrasında akmaya başlamıştı.