Suçlular bulunsun, masumlar korunsun

Dün bu köşede ilk bölümünü yayınladığımız okur mektubunu paylaşmaya kaldığımız yerden bugün devam ediyoruz:
2.5 ayda olup bitenler, yol açılan mağduriyetler Müslüman bir kul olarak beni çok üzüyor ve korkutuyor. Bunları kabullenir ve susarsak haksızlıkları desteklemiş olmaz mıyız?

İçim parçalanıyor Kâzım Bey. Geceleri uyuyamıyorum. Darbe girişiminden sorumlu tutularak hapse atılan anneler, babalar, eşler, evlatlar, kardeşler aklıma geldikçe yüreğim daralıyor. Aldığım nefes ciğerlerimi sıkıyor.

Terör örgütü mensubu olmakla suçlanan insanlar hakkındaki kararlar hangi hakla,hukukla, vicdanla veriliyor? Bunlar hangi “sağlam ve geçerli deliller”e dayandırılıyor?

Devletin izin verdiği bankada işlem yapmak, devletten izinli derneğe bağışta bulunmak, sendikaya üye olmak... ne zamandan beri suç oldu bizim ülkemizde? Bir cemaate mensup olmak çok kişisel bir karar değil mi?

Terörist olmak bu kadar kolay mı? 60-70 yaşındaki dedeleri, teyzeleri, amcaları, 18’ine gelmemiş çocukları terörist ilan ettiler. Bu insanları televizyonlarda elleri kelepçeli, mahzun gördükçe hayat bana zindan oluyor.