Çıkış yolu Risale-i Nur’da

19 Mayıs 2016, Perşembe
Kendi içindeki cehalet, fakirlik ve ihtilâf düşmanlarını ilim, eğitim, kalkınma ve ittifak silahlarıyla yapması gereken bir cihadla bertaraf etmeyi başaramamış olması, İslam dünyasını bu düşmanların oluşturduğu zorlu tehditlerin hedefi yapmaya devam ediyor.
Üstelik zaman ilerledikçe daha da kronik hale gelip vahimleşen boyutlarda.

Farklı kılıklarda ortaya çıkan terör örgütleri bunun en çarpıcı tezahürlerinden.

Terörü doğurup besleyen zehirli ortam, cehalet, fakirlik ve ihtilaf hastalıklarıyla malûl toplumlara musallat olan müstebit yönetimlerin zulümleri ve bunların tetiklediği öfke ve tepki birikimleriyle daha da katmerli bir “bataklık” haline geliyor.

Hak yerine kuvvete dayanıp, fazileti değil menfaati esas alan, ırkçılığı tahrik eden, nefsanî heves ve arzuları harekete geçiren çıkarcı, sömürgeci, çatışmacı, ahlâk dışı zihniyetin etkisinde şekillenen güdümlü siyasî yapı ve rejimler zulüm ve haksızlık ektikleri için terör biçiyorlar.

Bu duruma değişik mülahazalarla çanak tutan veya sessiz kalan Batı yönetimleri bu sorumsuz tavırlarının bedelini, aynı terörün bumerang gibi dönüp vurmasıyla kendi toplumlarına ödetiyorlar.

İşte Bediüzzaman’ın gerek Müslümanlara, gerek insanlığa yaptığı ısrarlı çağrı ve uyarıların ne kadar hayatî öneme sahip olduğu, bu tablo karşısında çok daha net bir şekilde gözler önüne seriliyor.

Ve bizim Said Nursî’yi, geçen yüzyılın başında koyduğu ve geçerliliğini hâlâ koruyan teşhisler ve önerdiği çözümlerle Müslümanlara ve bütün insanlığa tanıtma görevimizin önem ve âciliyetini de.