Seçim bitmez

Önümüzdeki dört yıl seçim olmayacak diyorduk, sandıktan yine bir seçim gündemi çıktı. Muhtemel bir erken seçim kapımızda bekliyor. 

Seçim, kuşkusuz demokrasinin en önemli  unsuru. Millet sandıkta en keskin sözünü söylüyor. Seçim, sandık, demokrasi ve nihayetinde siyaset toplumların geleceğini belirleyen önemli gündemler. Fakat siyaset öyle bir kapan ki, herkesi içine çekiyor. Türkiye gibi demokrasisi tehdit altında ülkelerde toplumun tüm kesimleri bu siyasal gündem içinde savruluyor. Diğer sivil aygıtlar fonksiyonunu icra edemez hale geliyor. Toplumların siyasal tartışmaları takip etmesi, hatta sivil toplum kuruluşları aracılığıyla siyasete etki etmesi elbette önemli. Fakat Türkiye’de son yıllarda olduğu gibi bürokrasiyi, akademiyi, sivil toplumu, medyayı, sanatı bloke eden aşırı siyasallaşma, bu alanların kendini imha etmesi sonucunu da doğuruyor. Bu aygıtlar kendi özgül ağırlıklarını kaybediyorlar. Özellikle toplumsal gelişmeler için hakem rolü beklediğimiz akademinin dahi kendini siyasete teslim etmiş olması Türkiye’nin geleceği adına büyük kayıp. Alim ve entelektüeller ne yazık ki, bu siyasal tartışmalar içinde ayak izlerini kaybettiğimiz insanlar oldu. Oysa sığlaşan toplumsal gündeme derinlik katacak olanlar onlardı. 
Türkiye’de son 13 yılda yapılan büyük hesaplaşma, 90 yıllık bir enkaz üzerinde gerçekleştirildi. Fakat 300 yıla uzanan medeniyet tartışmaları sığ mecralarda geçiştirildi. Bu sığlaşma sadece bugünün meselesi değil. Osmanlı modernleşmesi de bürokratik bir zümre eliyle gerçekleştirildi. Oysa medeniyet hesaplaşmasını yapması gereken kalemiye değil, ilmiye zümresi olmalıydı. Osmanlı tecrübesinde 19.yy’dan itibaren kalemiyenin öncülük ettiği modernleşme, felsefi derinlikten yoksun, pragmatik çözümler üreten bir modernleşme geleneği bıraktı elimize.