Müslümanlıkla yoğrulan yurdu...

Müslümanlıkla yoğrulan yurdu,
Müslümansız bırakma Allah'ım!
Bize güç ver, cihad meydanını,
Pehlivansız bırakma Allah'ım!

O geceyi sıklıkla hatırlıyorum.
Zaten unutmak mümkün mü?
'Senin o mermin bitecek' diye racon kesen, Tüfeği göğsüne dayamış darbeci askere 'Sıkmazsan şerefsizsin!' diye kafa tutan,
'Millî MacGyver'ımız olarak, tankın egzoz borusuna bir yerde gömleğini, başka yerde mısır koçanını sıkıştıran, Üzerimize kurşunlar yağarken bile bedeni âdeta tanka doğrultulmuş bir mermiymiş gibi koşarak hücum eden, Art arda gelen bir değil, tam iki tankı durdurmaya çalışan ve tankların tam ortasına yatarak yaralı kurtulan,
"Kurşununuz bitince elimizdesiniz" diyerek kararlılığını canilerin suratına çarpan,
"Kadın başına" tanklı tüfekli darbeci birliğe kafa tutan, Yanağından aşağıya doğru ateş eden şerefsiz FETÖ teröristine, 'Benin bununla mı korkuttun şimdi?' diye çıkışan, Roket rampalarını taşıyan TIR'ları lastiklerini bıçakla patlatarak durduran, Yaylım ateşi biter bitmez 'Ya Allah, Bismillah, Allahu Ekber' diye ayaklanarak zalimlere kafa tutan, Aylarca hasadını beklediği tarlasını darbeci F-16'ların görüşü kapansın diye bir çırpıda yakıveren, 'Anadolu çomarı' diye aşağıladıkları bir halk, Anadolu ve çeperinin 150 yıllık sömürgeleştirilme çarkına öyle bir çomak soktu ki nasıl çıkaracaklarını hâlâ bulamadılar!
15'ini 16'sına bağlayan gece, bu toprakların tüm çocuklarını da birbirine bağladı. Adına ister Vatan, ister 'Reis', ister Millî İrade, ister Ümmet deyin; o bağın çekirdeğinde şüphesiz İslâm vardı.
O gece, sabaha karşı "Allah Allah" diyerek koştuk işte.