Diyarbakır Anneleri bize bir imkanı gösterdi

Fitili Hacire Anne ateşledi. 22 Ağustos'ta, daha bir hafta önce nişanladığı oğlunun ortadan kaybolduğunu görünce hemen doğru adrese gitti, Diyarbakır HDP İl Binası'nın kapısına dayandı ve oğlunu istedi.

Elindeki taşla camını indirdi. Emindi, HDP binasının PKK'ya giden ana terminal olduğunu biliyordu.

Bir oğlunu da PKK'ya kaptırmıştı zira.

Oralarda öyledir, PKK yıllardır bu taktikle Kürt analarının göz yaşını akıttı. ''Bir oğlum hapiste, biri mezarda, biri dağda'' diyen anne gördüm ben. Üçünü de PKK'ya kurban vermiş, yüreği kavrulmuş, gözyaşı kurumuş anneler...

O anneler işte on yıllardır elleri kolları bağlı, korkudan ses çıkaramazdı. PKK'ya kafa tutacak, meydan okuyacak, HDP'nin kapısına dayanıp ''Nasıl götürdüyseniz öyle getirin oğlumu'' diyecek... Aklın alır iş değildi.

1980'leri, 90'ları iki ateş arasında geçirmiş bir halk; PKK gelir ayrı bedel ister, ardından jandarma gelir PKK'dan dolayı h