Pazar yazıları -23-

Seyyid Abdülhakim Efendi Hazretleri; bu dünyanın, öbürüne (Ahiret) göre çok basit olduğunu; bu basit dünyaya yaramayanın, öbür muazzam âleme hiç yaramayacağını; diğer bir ifadeleri ile bu dünyada kör olanların, Ahirette elbette kör olacaklarını buyururlardı.

Sevgili Peygamberimiz (aleyhisselam) ilim rütbesinin en üstün rütbe olduğuna işaretle; Allahü tealayı en ziyade anlayabilenlerin ilim sahipleri (âlimler) olduğunu buyururdu.

Peki; insanın bilgisinin ilimler içindeki değeri ne kadardır? Elbette ki bildiği şeyin değeri kadardır.

En üstün insanın üstünlüğü; kendisine verilen "cevami’ül-kelim" sıfatından dolayıdır; yani sevgili Peygamberimizin ilim sıfatıdır. O’nun ve diğer bütün Peygamberlerin (aleyhimüsselam) sahip oldukları ilimler vehbidir. Yani Allah (celle celalühu) vergisidir. Çünkü Peygamberlik kazanılmış değildir. Evliyalık ise, vehbi olabileceği gibi, kesbi (kazanılmış-çalışarak elde edilmiş) de olabilir. Bu hususta Tam İlmihâl Seâdet-i Ebediyye kitabında şu kıymetli bilgiler verilmektedir:

"İnsanı Allahü tealanın sevgisine kavuşturan yol ikidir. Birincisi (Nübüvvet yolu) olup aslın aslına kavuşturur. Eshab-ı kiramın hepsi bu yoldan vasıl olmuşlardır. Sonra gelenlerden pek az zevat da, bu yoldan ermiştir. Bu yolda sebebe, vasıtaya lüzum yoktur. Bir kâmil ve mükemmilin sohbetinde kemâle geldikten sonra, feyzi asıldan alıp ilerlerler. İkinci yol, (Vilayet yolu)dur. Bütün evliya bu yoldan vasıl olmuştur. Bu yola (Süluk yolu) da denir. Bu yolda vasıta, aracı lazımdır. Her iki yolun reisi ve rehberi Resulullahtır. Nübüvvet yolunda Resulullahın vekili Hazreti Ebu Bekr-i Sıddîk'tır. Vilayet yolunun imamı, feyiz kaynağı Hazreti Ali’dir. Bu yolda Resulullah onu vekil etmiştir…"