Yeni Türkiye (2)

Siyasi slogan üretme işi günümüzde profesyonel bir uğraş. Partilerin kamu ilişkileri ince hesaplara dayanıyor. Rakipler inceleniyor, toplumsal talepler saptanıyor, göreceli avantaj ve dezavantajlar masaya yatırılıyor ve buradan optimal bir söylem ve slogan kümesi oluşturuluyor. Ancak bazen de doğru söylem ve slogan kendiliğinden doğuyor, aynı anda birçok insanın zihninde oluşuyor ve ağızlardan dökülüyor. Böyle bir durum varsa, birçok kişiyi aynı anda aynı yönde etkileyen temel bir değişimin varlığını varsaymamız gerçekçi olur. Sadece dış koşulların değişiminden değil, muhtemelen eski söylemin miadını doldurmuş olmasından da söz etmemiz gerekir. Bu açıdan bakıldığında ‘yeni’ hem yapılmak istenenlere, hem de bizzat kendimizde hasıl olacak olan ‘yenilenmeye’ işaret edecektir.

AKP’nin ‘yeni Türkiye’ sloganı bu girift bağın kurulmasını ima ediyor. Çünkü bir yandan eski AKP ile yeni bir Türkiye’yi kuramazsınız, diğer yandan da AKP Türkiye’nin parçası olduğuna göre yeni Türkiye zaten yeni bir AKP üretecek demektir. Dolayısıyla bu sloganıyla AKP ‘yeni Türkiye’nin hem nedeni, hem de sonucu olmaya talip gözüküyor. Dönüşüm süreci özne ile nesneyi bir arada sürüklerken, partinin ne zaman özne ne zaman nesne olduğu da epeyce karışacak.