Dün akşam beni bir şeyler yerimden etti fakat...
Dün akşam beni bir şey, uyutmadı, diyecektim bundan imtina ettim çünkü beni uyutmayan şeyin tek başına olmadığını o ortadan kalksa bile ona benzerlerin ve onun ortaklarının varlıklarını...
Dün akşam beni bir şey, uyutmadı, diyecektim bundan imtina ettim çünkü beni uyutmayan şeyin tek başına olmadığını o ortadan kalksa bile ona benzerlerin ve onun ortaklarının varlıklarını sürdürüyor olacaklarını hatırladım. Dün akşam, beni tedirgin eden şeyden dem vuracaktım yine beri durdum, çünkü onun öyle bir başına eşikte beklemediğini oraya yalnız gelmediği gibi oradan ayrılsa bile yakınlarının bütün eşikleri aşındıracaklarını fark ettim. Dün gece çocukların ağlaması beni alt üst etti ne varlığımdan ne yaşamaktan huzur duydum diyecektim yine geri çekildim, dünyanın her yerinde Gazze’li çocukların uğradığına benzemese de bir mini basınçlı tencerenin ağzını kapar gibi hayattan alındıklarını, aç susuz, yetim bırakıldıklarını...
Piçoğlu Osman ya da türküden düşünmek…
07 Mayıs 2024 | 426 Okunma
Sıradan insanın değeri...
04 Mayıs 2024 | 70 Okunma
Dut inadı...
30 Nisan 2024 | 464 Okunma
Dün akşam beni bir şeyler yerimden etti fakat...
27 Nisan 2024 | 111 Okunma
Gıda meselesi ya da patates...
23 Nisan 2024 | 205 Okunma
TÜM YAZILARI