Uçit Russkiy, dieti moy! (Rusça öğreniniz yavrularım!)

Hayvanın teki, Profesör Server Tanilli'ye ateş edip sakat bırakma nedenini kendince şöyle açıklamıştı: "Hocamız dersteÇaykovski'nin Rus milli marşını çalardı!"
Bu yeni bir cehalet örneği değildi.
Şaşılacak bir rezillik de değildi.
Bunun, günümüzde Putin Ukrayna'ya saldırdı diye Çaykovski'ye, Dostoyevski'ye yasak getirmekten tek farkı, onların eserlerini lütfedip(!) yakmamaktır sanırım...
Eski Türkiye'de ot yasak, bot yasaktı.
Rusya'yla yakından uzaktan ilgili her şey yasaktı.
Rus salatasını "Amerikan salatası" yapan işgüzarlar, Rus'la ilgili hiçbir şeye göz yummuyorlardı.
O kadar ki, Kiril alfabesinin şöyle uzaktan görüntüsü bile yasaktı.
Ünlü "Türkiye'nin Kalbi Ankara" filminin jeneriği "siyah keçeli kalemle" baştan sona karalanmış, gösterilmesine ancak bu şekildeizin verilmişti...
Hele elinde bir Rusça kitabı görsünler, hele öğrenmeye kalk...
Birinci Şube'ye çekerler, ananı ağlatırlardı.
İsterse okuduğun bir "Beyaz Rus" yazarı, örneğin İvan Bunin olsun. İsterse Soljenitsin olsun.
Hele bir "Demirperde" ülkelerini gezmeye git...
Dönüşte kendini gene aynı şubede bulurdun.
Davarın biri de, sorguladığı adamın "Ben antikomünistim yahu" ifadesine şöyle cevap vermişti: "Olsun, biz komünizmin her çeşidine karşıyız!"
Rus edebiyatından yapılan çeviriler "tüfeklikten istifa etmiş eski tüfeklere" bırakılmıştı... Hasan Ali Ediz gibi...

Maarif Vekili Tevfik İleri'nin bile başını ağrıtmışlar, "Volga Volga" türküsünü dinlediği için.
Öylesine zıvanadan çıkmışlardı ki, TRT haber bülteninin logosunda bile orakçekiç arıyorlardı. (Samsun sigarasının paketinde gamalı haç arayanlar da onlara katıldılar tabii.)
Sovyetler Birliği yıkıldıktan sonra lütfen izin çıktı.
Artık zararsız sayılıyor.
Üstelik Rusya'yla ilişkiler gelişip Rusça bilen eleman ihtiyacı fena halde kendini gösterince...
Çince biraz zor. Ama darısı Arapça'nın başına.
Korkmayın, Arapça öğrenmekle gerici olmazsınız.
Bakın bakalım "Ya burulitaryi alealam, ittihadühu" ne demekmiş?
Ben demedim vallahi, Karl Marx demiş.