Enver Paşa'nın mektuplarında aşk ve tarih iç içe...

Murat Bardakçı, Enver Paşa'nın eşi Naciye Sultan'a Rusya ve Orta Asya'dan yazdığı mektupların tamamını yayınladı. Türkiye İş Bankası Yayınlarınca 624 sayfalık bir kitap haline getirildi bu değerli çalışma. Kitabın adı: "Naciyem, Rûhum, Efendim..."

Kızım Nagehan, Bardakçı'nın "Enver" adlı yapıtını olduğu gibi bu kitabı da bana armağan olarak getirdi (yaş günüme almış). Enver adlı kitapta bu mektupların bir kısmı yayımlanmıştı ve ben bunlardan birini "Aşka Zum" adlı yeni yayımlanan kitabıma da almıştım. Şimdi tamamını okumak şansına ve bahtına erişmiş oldum.

Peki ne var bu mektuplarda, hemen diyeyim, bir tür günlük tutmuş Enver Paşa ve neredeyse her gün yazmış eşine o gün yaşadıklarını, tarihe notlar düşmüş, zaten Naciye Sultan'a, mektuplarını saklayıp korumasını da bir mektubunda ifade etmekte.

Ve Enver Paşa'nın eşine olan büyük aşkı... Paşa bu temiz, soylu, büyük aşkını pek güzel ifade ediyor, etkilenmeyecek bir yürek tasavvur edemiyorum.

Aşktan ve Orta Asya'daki son mektuplarından başlayalım. Söz gelimi 6 Şubat 1922 tarihli "En sevgili cicim, Naciyeciğim" diye başlayan mektubunun sonu şöyle bitmekte: "Seni öpe öpe, kuru saman yatağıma uzanıyorum. Ya sen? Ne yapıyorsun? Yavrularımı öp."

8 Mart 1922 tarihli mektubuna ise Enver Paşa "Bir tanecik sevgilim, güzel Naciye!" diye başlıyor şöyle bitiriyor: "Sevgili melek! Bugün çadırımın üzerinde sabah dolaşırken topladığım bir ilkbahar lalesini takdim ediyorum. Artık günde böylece cicime naçiz bir çiçek takdim edeceğim. Umarım ki Berlin demetlerine tercih edersin. Seni öpe öpe rüzgârlı, berrak, yıldızlı bu gecede, mehtapta senin güzel gözlerini araştırarak çekildim. Hava çok soğuk, üstümü yarım örten kürkümün altında titriyorum. Âh! Ne olur senin yanında olsam, sarılsaydım. Yavrularımı öp. Hüda'ya emanet olun ruhum."