Rusya’yla barışmayı kim istemez?

CUMHURBAŞKANI Erdoğan, Rusya lideri Putin'e çiçek attı, milli günlerinde bir kutlama mektubu yolladı.

Putin de karşılık verecek bu yakınlaşmaya, belli. O da açılacak ama ondan önce tam bir özür bekliyor.

Ortası bulunabilir, ‘yarım özür’ yerine geçecek bir üzüntü beyanı için dilin imkânları zorlanabilir.

Diplomasi, biraz da kelime cambazlığı değil midir zaten.

***

Bazı şeyleri demeden demenin, özür dilemeden de özür dilemenin vardır bir formülü.

Mavi Marmara katliamından sonra İsrail’e benzer bir şart koştuğu için, Ankara bu konuda az deneyimli sayılmaz.

Şimdi o birikimden yararlanma zamanı.Hem İsrail’li diplomatların tecrübeleri de boşa gitmemiş olur.

Onca özür egzersizi yaptılar.

Kendilerine bir faydası dokunmadı diye bize de mi dokunmasın?

Özür diplomasisinde onlardan öğrendiklerimizi en baştan başlayarak, her bir buluşlarını sırayla deneyerek hayata geçirebiliriz.

Faydasını göreceğimize bahse bile girerim.Fakat bununla bitmiyor.

Bir de yıllar içinde siyasetçilerimizin kuru bir hamasetle doldurduğu, sloganik düşünen, ‘dik dur eğilme’ dilini savaş değil de siyaset ve müzakere dili zanneden şahinler var.

‘Taviz’ diyecekler...

‘Dize getirecekken gene mi diz çöken biz olduk, gene mi iki büklüm ezildik büzüldük’ cayırtısı koparacaklar...

‘Putin’e bak hem suçlu hem güçlü, haklıysak niye biz alttan alıyoruz, ne diye Rusları şımartıp tepemize çıkarıyoruz’ diye söylenecekler...

‘er meydanında kazandığımızı yine mi masada kaybettik’ bilincine sarılacaklar...

Milli gururumuzun incitilmesinden dem vuracak, Baltacı Mehmet Paşa ile Çariçe Katerina’nın kulaklarını çınlatacak, efsaneler otağı muhteşem mazimizi rahmet ve özlemle anacak, ‘bu hallere düşecek millet miydik biz’ diye hayıflanacaklar...

Putin’le el sıkışmaya işte bu şahin zihniyet nasıl ikna ve razı edilecek?