“Yandaş” olmak!

Birilerini yıpratmak için bulunan yeni sıfatlar var. Bunlardan biri de “yandaş”. Ya da “Candaş”.

Bir şeyi beğenmek, sevmek, desteklenen her zaman “…cı” şeklinde tanımlamayı gerektirmez. Bir söz ya da eylemini beğeniyorsunuz, başka bir söz ya da eylemini beğenmeyebilirsiniz. Ya da yarın, adam başka yere savrulur ve o değerlerinden saparsa siz de desteklemezsiniz olur biter.

Sonuçta, haksızlık kimden gelirse gelsin, kime yönelik olursa olsun, mazlumdan yana zalime karşı iseniz, adaletten ayrılmıyorsanız, işi ehline veriyorsanız sorun yok.

Ben Hanefi’yim mesela. Bunun anlamı “Şafi değilim” demek aslında. Ama İmam-ı Şafi de benim için, bir “kutup yıldızı” gibi, yönümü bulmada bana yardım eden gökteki yıldızlardan biri. Ben Hanefici değilim. Bu akıllı olmakla akılcı olmak gibi bir şey. “Akıllı” olmak güzel, “akılcı” olmak değil! “Parası olmak” güzel, “paracı” değil. Bana “Kapitalist” çok parası olan değil, “asgari ücret”le de geçinse “Paracı” olandır.

Mesela ben “Müslümanım” Müslümancı filan değil.. Müslümanlar benim kardeşim. Ama benim kardeşim de hata yapabilir. Benim kardeşim, bir başkasına haksızlık yaparsa ben haklıdan yanayım, o kim olursa olsun! İslam için çalışırken Müslümanları eleştirmek de mümkün, haklıysanız.

Kim ne yapıyorsa kendi için yapar. Allah rızasına öyle uygun gördüğünüz için yaptığınız bir şey aynı zamanda, ülkeniz için, kendiniz ve çocuklarınızın geleceğim için yapılmış bir iştir.