Aile nereye gidiyor?!

Hani diyorlardı ya “çekirdek aile” anne-baba ve çocuklardan oluşur. Sıra “anne-baba” kavramlarını ortadan kaldırmaya geldi. İlk adım Fransa tarafından atıldı. Aslında aile yok ki, bir aile reisinden söz edilsin. “Önce cinsiyet eşitliği” dediler. Şimdi iş “Cinsiyet yok ki” noktasına geldi. O zaman anne-baba olmayacak tabii. Aşağıda anne-babasız sosyal çekirdek birliktelikte partner bireylerin sosyo-kültürel varlık ve davranışlarından söz edeceğim! 

Önce genel bir özet: Siz sanıyorsunuz ki, bu iş “Aile içi birey”, “partner” hikayesi ile kalacak. “Ailesiz toplum” için düğmeye basıldı. Çocuklar, anne-babalarını mahkemeye veriyorlar. “Bizi niye dünyaya getirdin” diye. Ha, sizde, 18 yaşını doldurmuş o “aile içi birey”lere bakmak zorunda değilsiniz. Kiraya katılmıyor, mutfağa katkı sağlamıyorlarsa, koyun kapıya nereye giderlerse gitsinler. Zaten onlar da siz yaşlanınca sizi kapıya koyacaklar. Onun izin şimdiden yaşlılık sigortası, hatta cenaze giderleri sigortanızı yaptırın, yoksa cesediniz bile ortada kalabilir. Bu arada bizde “Birey” yok, “Kişi” var. Bakarsınız bizim belediyeler de sahipsiz cesetleri yakmak için, batıda olduğu gibi krematoryumlar açarlar. İşe yarar organlarınız organ bankasına, kalanı kedi-köpek maması, arta kalan kül! Bugün değilse yarın. Gidişat belli. Yeni Malthusçu’lardan korkulur. Bunlar gün gelir “on yılda 15 milyon genç yaratır, gün gelir 10 yılda yüz milyon insanı nasıl yok ederiz hesabı yaparlar.

Öyle aile yasaları yaptılar ki, gençler evlenmeye korkuyor. Birlikte yaşam daha ekonomik, daha garantili!? Kafan bozulunca “tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna”. Zaten her iki “birey” de çalışıyor. Sosyal güvencesi var. Kim kimi niyet çeksin ki. Çocuk yerine köpek besle. Çok çocuk istersen geçici “bakıcı anne” olursun.

Şimdiki oğlanlar da kızlar da bir garip. Geç evleniyorlar. Çocuk istemiyorlar, hele çok çocuk hiç istemiyorlar. Kim bakacak. O ilgi ister, sorumluluk ister. Çocuk seni kendine-eve bağlar. O “anne” olacak kişi gezmek, eğlenmek ister. Olmaz. Çocuk-mocuk yok! Zaten aileyi sürdüremiyorlar. Boşanıyorlar. Sürdürülen evlilikleri ise mutluluk katsayısı çok düşük.

Farkında mısınız bilmem ama, aile mahkemelerinin müşterisi nikah salonlarının müşterisine yaklaşıyor. Artan mahkeme müşterisi, azalan nikah salonu müşterisi.