Milletin feraseti..

Belki 1980'li yıllar, belki daha sonraydı, hatırlamıyorum. Basına, “Pakistan'da cami bombalandı” başlıklı haberler düşerdi. Bu işin arkasında mezhep çatışması çıkarmak isteyen güçlerin yer almış olabileceğini düşündüğümü hatırlıyorum. Ülkemizde de 1980 öncesinde bu tür provokasyonlara tanık olmuştuk. “Kaynayan kurbağa” deneyini bilirsiniz. Kurbağa zıplayıp kaçmasın diye tencereye ılık su konuluyor. Tencere yavaş yavaş ısınıyor, kurbağa yumuşayıp uyuşuyor. Tencere kaynadığında kurbağanın kaçacak hali kalmıyor.Meğer o yıllarda kafamı kurcalayan bu vâkalar, birer alıştırmaymış.

Sonraları Pakistan'da onlarca cami saldırıya maruz kaldı. Binlerce masum insan öldü. ABD işgalinin ardından Irak'ta daha fazlası oldu. İnsanlar yadırgamıyor artık, zihinler alıştı. Oysa 30 yıl önce böyle bir şey tasavvur bile edilemezdi. İslam dünyasında epeydir zihinleri işleme mekanizması harıl harıl çalışmış. “15 Temmuz”da bu hain mekanizmanın fabrikasyon bir ürünüyle daha yüz yüze geldik.

Halep'in harabeleri arasında çocukların çığlıklarını izlerken, halkı Müslüman bir başka ülkede insanların bayram havasında kutlama yapıyor olmaları üzerinde üzerinde çokça düşünülmesi gereken bir vâka. Bizi böyle böyle alıştırdılar. Bizi, bize ait olmayan yaban bir kültürle aşina kıldılar.

İnsanî ve ahlakî hiçbir kural tanımayan terörist saldırıların mantığını ve bu mantığın kaynağını çok iyi bilmek lazım. Dünyada sivillere yönelik terör saldırılarının ilk faillerini merak ettim. “Terörizm” üzerine birçok kitap okudum. 1930'larda Filistin'de Siyonist terör örgütleri tarafından sivillere yönelik bombalı saldırılardan daha geriye gidemedim. James