Kızılay’ı ilkokulda öğrenmiştik. Hem derste öğretmişlerdi hem de öğretmenlerimizin bize dağıttığı, bizim de annemizden, babamızdan 50 kuruş bir lira gibi küçük paralar alıp içine koyduğumuz ve öğretmenimize iade ettiğimiz zarflardan.
İtibarlı bir kurumdu. Çocuk kalbimizle severdik. Belki kendisi unutmuştur ama kardeşim Ayşenur’un henüz ikinci sınıftayken “En çok Kızılay’ı seviyorum” dediğini hatırlıyorum.
Neden?
Çok fazla sebebi yok, bir tane sebebi var.
Kötü günlerimizde insanlarımıza yardım ediyor.
Şimdi Holding oldu Kızılay.