“1982’de yine Türkiye’ye izne
gittik. Göztepe ve Kadıköy’deki kiracılarımızı ziyaret
ettik...”
Avrupa’da çalışırken geçen
yıllarımı anlatmaya bugün de devam ediyorum...
Ağabeyim Fevzi’nin küçük oğlu
İlhami, Türkiye’de Amasya Öğretmen Okulunda son sınıfta idi. O
yıllardaki sağ sol davasından okulu 6 ay kapanmıştı. 28.5.1980’de
onu İsviçre’ye getirttim. Hastanede kendisine iş buldum. Daha sonra
Türkiye’de sınava çağırdılar. Sınavı kazandı fakat İsviçre’ye
alıştığı için öğretmenlikten vazgeçti. 1981 yılında evlendi. Bu
evlilikten dört çocuğu oldu ve dördü de şu an İsviçre’de
çalışıyor.
1980 yılı sona erdi. 81 yılına
girdiğimizde ailem Arife’nin malullük aylığı kesildi. “%100
çalışabilir” raporu verdiler. Evimize yakın bir cıvata fabrikasında
işe başladı. Çocuklarımız okula devam ediyordu.