“Millet de bir kenarından tutuyor. Yorucu bir
süreçten sonra geldik mezarın başına…”
Ne
ailesinden kimseyi tanırdım ne evine gitmişliğim vardı. Ama
kendisiyle yıllar süren bir dostluğumuz vardı. Kısaca söylemek
gerekirse Hayri Ağabey eski mahalleden samimi
arkadaşımdı.
Bir
gün Çatalca'dayım. Evde oturuyorum. Bir telefon geldi. Baktım Hayri
Ağabey:
-Efendim Abiciğim?
Ama
telefonda kızı vardı. Dedi ki:
-Ziya Abi babamı kaybettik.
Bir
hoş oldum… İnna lillahi ve inna ileyhi raciûn… Rahmetli
bir zamandır akciğerinden rahatsızdı. Hastalık eriyip
bitirmişti...