“Sapmalar konuldu ve toprak ile mezar doldurulmaya başlandı. Tam o anda biri girdi koluma...” Bir tanıdığımın cenazesine katılma sürecinde yaşadığım hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... İhtiyar, mevtanın yüzünü son kez görmek isteyince hemen ileri atıldım: -Hayır göremezsiniz. Uygun değil. Benim kararlılığım üzerine ihtiyar kenara çekildi. Ama bu arada yanı başımda birinin beni göz hapsine aldığını fark ettim. Bu işte bir gariplik vardı ama ne? Bu stres ve gergin ortam beni de germeye başlamıştı… Ama şu an hiçbirini düşünecek hâlde değilim. Çünkü cenaze mezara indirilecekti… Tabutu mezarın kenarına yaklaştırdık ve açtık. Hayri Abi kefen içinde boylu boyunca yatıyor… Daha doğrusu ben öyle zannediyorum… Ama dikkat ediyorum kefen pamukla dolu. Belli ki otopsi...