“Bu tavırları samimiyetten
kaynaklanıyormuş. Her gelen yeni öğretmene bu şakayı
yaparlarmış...”
Afyon’da öğretmendim. 1984
yılında Ankara Gazi Üniversitesi Pedagoji Bölümünü kazandım. “Okula
devam mecburiyeti var” diye Ankara’ya öğrenim özründen tayin
istedim. Şereflikoçhisar’ın bir kasabasına verdiler. Ankara’ya 175
km mesafedeydi ve okula devam etmem imkânsız gözüküyordu…
Fakat ben gemileri yakmışım bir
kere. Kararım kesin, ne yapıp edip okuyacağım. Bütün güçlükleri ve
sıkıntıları göze alarak eşim ben ve iki çocuğumuzla Afyon’dan
ayrıldık. Tuttuğumuz eşya kamyonuyla, Konya Aksaray istikametini
takip ederek uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra söz konusu
kasabaya vardık.
Önceden giderek kiraladığım
derme çatma eve eşyayı indirirken birkaç öğretmen arkadaş da
gelerek yardım ettiler. Doğrusu bu yardımlarına sevindim. Ama
maksatları başkaymış ne bileyim? Daha eşyayı eve taşımadan, beni
bir düğüne götürdüler. Bütün ısrarlarıma rağmen karşı...