Hele İstanbul seçimlerinde ortaya çıkan sonuç, iktidar partisi için tam bir hezimet oldu.
Ağır ve derin ekonomik krizin, kuvvetler ayrılığını
fiilen yok sayan ucube bir Başkanlık rejiminin ve ihvancı dış
politikalarının sonunda, T. Erdoğan ve AKP halk desteğini önemli
ölçüde yitirmeye başladı.
İşte tam bu sırada pusuya yatmış, arazi olmuş bir takım kerameti
kendinden menkul AKP’lilerin, bir değil en az iki yeni parti
kuracaklarına dair hareketlenmelerinin ve buna dair beklentilerin
oluştuğu görüldü.
Elbette AKP’nin kendi içinde tartışmalara, hesaplaşmalara ve
giderek ayrılmalara varacak kadar çözülmesi, mutlak tek parti ve
tek adam iktidarının geriletilebilmesi için muhalefet açısından
kötü bir şey değildir.