Şükre sebep, teşekküre gerekçe sayısız, sınırsız ve sonsuzdur. İlmi vücuttan harici vücuda, “aynı sabite” denilen ilk varlık ürpertisini benliğimizde hissedişimizden içinde bulunduğumuz görünürler evrenine (alemi-i şuhut) gelişimize dek geçirdiğimiz oluş ve bulunuş serüvenin bütününde söz konusu gerçekle iç içeyiz.
Böylesi yakınlık bazen konum körlüğüne sebep olsa da, her daim kayıplarımızın hatırlatıcı etkisinin devreye girmesi, fıtri bir yönelişle şükre meyletmemize yeterlidir. Bu bağlamda, kazandıklarımız da kaybettiklerimiz de şükre birer gerekçedir. Yokluk...