İnsanın ve diğer varlıkların, hayat alanını en çok tehlikeye atacak yanları istilaya olan meyilleridir. Her varlıkta mevcut olan bu hakimiyet ve istila potansiyeli, mutlak adaletin tekvini ve teşrii kurallarıyla dengelenmekte, belli bir ölçü ve nizama tabi kılınmaktadır. İradi olmayan varlıklarda bu icraatı tekvini emirler yapar; insan ve cinler gibi iradi varlıklarda ise tekvini ve teşrii emirler birlikte devreye girer.
Böylece hayat bir “cidal”, bir kavga olmaktan kurtulur. İnsan hem kendisiyle, hem de bütün varlığa uzanan çizgide çevresiyle barışık olur....