Siyaset teorisi, siyasetin sosyoloji ile ilişkisi, yüz yıllardır
kitapları dolduran bir konu olmuş.
Yaşanmış pratikler, çok net tespitleri ortaya çıkarmış.
CHP’nin İzmir ve İstanbul ilçe adaylarını belirlediği olaylı Parti
Meclisi toplantısı sürerken ben Ergun Göknel’in
hazırladığı “Seçim Nasıl Kazanılır ve Osmanlı’dan
Türkiye’ye Seçim Tarihi” kitabına göz atıyordum.
Kitapta rastladığım yakın tarihimizin önemli seçimlerinin
sloganları, propaganda afişleri benim için nostaljik olmakla
birlikte günümüzü yorumlamak açısından da öğreticiydi.
Göknel’e göre, seçim kampanyasının üslubu şu üç uygulamanın
birinden ya da onların birleşiminden oluşuyor:
1-Etkileme
2- Güç
3- Kendine çekme
CHP’de geçen Pazar günü yaşananları ister istemez bu üç unsur ile
değerlendiriyor insan.
Adaylığının ilanı, ilk afişi, ilk mesajı, bir adayın
“seçmeni etkileme gücünü” şekillendiriyormuş. Bu
tespit İzmir adayı Tunç Soyer’in durumunu
düşündürdü. İşin başında bu kadar pozitif bir algısı varken, kendi
isteği dışında yıpratıcı bir aday belirleme sürecinin unsuru oldu.
Aday olunca ilk mesajını seçmene vermesi gerekirken, O ilk
mesajını, gönlünü ve desteğini almak istediği selefi Aziz
Kocaoğlu’na vermek zorunda kaldı.