Sopayla ahlaki üstünlük kurulabilir mi?

12 Eylül darbesinin üzerinden 39 yıl geçti.    Yani darbenin ardından gözaltına alındıktan sonra kendilerinden bir daha haber alınmayan Cemil Kırbayır ve Hayrettin Eren de 39 yıldır kayıp.   Ama 1980’den beri onları arayan anneleri artık hayatta değiller.   Berfo Kırbayır, 33 yıl boyunca oğlunu aradı, 1995 yılından beri Galatasaray Lisesi önünde yapılan Cumartesi Anneleri eylemlerine katıldı, 2011’de Başbakan Erdoğan ile görüşen heyet içinde yer aldı. Ama tek isteği olan oğlunun kemiklerini bulamadan 2013 yılında 105 yaşında hayatını kaybetti. Hayrettin Eren’in annesi Elmas Eren de 2011 yılında Başbakan’la görüşen Cumartesi Anneleri’nden biriydi. Cibali Tütün Fabrikası’nda çalışan, siyasi hiçbir kimliği olmayan Hasköylü Elmas Hanım, komşu mahalle Kasımpaşa’da yetişmiş Başbakan’a sadece “Çiçeklerle donatacağı bir mezar istediğini” söylemişti. Ama oğlunun mezarını göremedi ama 2018 yılında Cumartesi Anneleri’nin 700’ünci haftaki buluşmasını polisin gaz bombalarıyla dağıtıldığını gördü.   Bir yıl sonra da geçen ay 88 yaşında hayatını kaybetti. Artık İnsan Hakları Derneği binasının önündeki ara sokakta yapılabilen buluşmalardan 713’üncüsüne gönderdiği mesajda “Bizler de oğlum gibi karıncaya zarar vermeden Galatasaray’da kayıplarımızı aradık.