"İnsanlar muhakkak hüsran içindedir!.."

"Âdemoğlunun emr-i ma’rûf, nehy-i münker ve insanların arasını bulmak için söylediği sözlerin dışındaki her sözü aleyhinedir."

Kâdı’l-kudât Ebû Sâib Hemedânî hazretleri Şafiî âlimlerinin büyüklerindendir. 264 (m. 878)’de İran’da Hemedan’da dünyâya geldi. Cüneyd-i Bağdâdî’nin sohbet ve teveccühleriyle şereflendi. Tefsîr, hadîs, fıkıh üzerine pek kıymetli kitaplar telîf etti. Şafiî mezhebindeki ilk "Başkadı" bu zâttı. 350 (m. 961) yılında vefât etti. Ebû Sâib, Bağdâd’da bir mecliste anlattı:
“Muhammed bin Yezîd bin Huneys, Süfyân-ı Sevrî’nin huzûruna varınca, Süfyân-ı Sevrî ondan, bir hadîs rivâyetinde bulunmasını istedi. O da Ümmü Sâlih, Safiyye binti Şeybe, Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) mübârek zevcesi Ümmü Habîbe’den (radıyallahü anha) senedi kadınlardan olan şu hadîs-i şerîfi rivâyet etti: Peygamberimiz “Âdemoğlunun emr-i marûf, nehy-i münker ve insanların arasını bulmak için söylediği sözlerin dışındaki her sözü aleyhinedir” buyurdu. Bunun üzerine Süfyân-ı Sevrî hayret etti. “Bir kadın, bir kadından, o da kadından, o da Resûlullahtan rivâyet ediyor” dedi. Bunun üzerine Yezîd bin Huneys, “Bundan daha çok hayret edeceğin şey, Allahü teâlânın kitabında vardır ki, Nisa sûresi 114. âyetinde meâlen “Onların fısıldanmalarının çoğunda hayır yoktur. Meğer ki sadaka vermeyi, bir iyilik etmeyi ve insanlar arasını düzeltmeyi emredenlerin olsun.” Ve’l-Asr sûresinde meâlen “Asra yemîn ederim ki, insanlar muhakkak hüsran içindedir. Ancak îmân edenlerle, sâlih ameller işleyenler, bir de birbirlerine hakkı tavsiye, birbirlerine sabrı tavsiye edenler ziyanda değildirler" buyuruluyor, diye cevap verdi.