“Senin bu lojmanda ne işin var?”

“Beyefendi ben sizi çok sevdim. Ziyaretinize gelmek istiyorum, nerede çalışıyorsunuz?” Manisa Adliyesi eskiden şehir merkezindeydi. Adliyenin hemen bitişiğinde de adliye lojmanları vardı. O yıllarda Manisa’nın...

“Beyefendi ben sizi çok sevdim. Ziyaretinize gelmek istiyorum, nerede çalışıyorsunuz?”

Manisa Adliyesi eskiden şehir merkezindeydi. Adliyenin hemen bitişiğinde de adliye lojmanları vardı. O yıllarda Manisa’nın neredeyse en yüksek binasıydı. Zemin kat ile beraber sekiz kattı. 1986-87 yıllarında bu bölgenin Türkiye gazetesini ben dağıtıyordum. Temsilcimiz Cahit Ağabey o dönemde orada görev yapan bir başsavcıyla tanışmış. Kendisine hediye gazete gönderiyordu. Savcı bey de sekizinci katta oturuyordu. Her gün gazeteyi sekizinci kata çıkıp savcı beyin kapı koluna kıstırıp dönüyordum. Çoğu zaman da asansör bozuk olurdu, merdivenleri çıkıp iniyordum...

Yine bir gün abonemiz olan savcı beyin gazetesini bıraktım. O gün şanslı günümdü, asansör çalışıyordu. Sekizinci katta asansöre bindim yedinci katta asansör durdu. Kapı açıldı. Asansöre kerli ferli yakışıklı kravatlı bir bey bindi. Ondan önce ben “günaydın efendim” dedim. O da karşılık verdi. Elimdeki gazeteleri görünce biraz rengi değişti. “Delikanlı senin bizim lojmanda ne işin var?” dedi. Ben de...

YAZININ DEVAMI