Günümüzde yaşanmış hatıralar

“Öğrendiklerimi paylaşmayı vazife bildim. Kendim ve bir iki evliliği paylaşmak istedim...”   Bir kadın aldığı mobilya, istediği marka olmadığı için depresyona girmiş. Biz evlenirken eşim, koluna burma bilezikler istemedi. Parmağına tek taş pırlanta yüzük istemedi. Hatta çamaşır makinamız ve bulaşık makinamız dahi yoktu. Anne ve babalarımız evimiz için elinden geleni yaptılar. Ama kimse borca harca girmedi. Elimizde ne kadar varsa onu yaptık. Bazı şeyler eksik kaldı ama yıllar içinde onlar tamamlandı. Hatta bizim hayallerimize hedeflerimize dönüştü onları tamamlayabilmek. Demem o ki insanların size “bunlar böyle olmalıymış” gibi dedikleri şeylere lütfen itibar etmeyin. Bunlar olmadan da evlilik oluyor. Hem çok mutlu hem de çok huzurlu yuva kurulabiliyor. Hayatı kötü giden herkes şükürsüz. Bir insanın önündeki nimetleri görme şansı yok. Bakın nefes almak, bir bardak su içmek, bir bardak çay...