İktidarların düşmana ihtiyacı vardır!

Rakipsiz tüccar, düşmansız devlet, muhalefetsiz iktidar yerinde saymaya, kendi kendini tekrar etmeye ve sonuçta kaybetmeye mahkumdur.
Ebu Müslim Horasani'nin Abbasi Sultanı Mansur'a yazdığı mektupta 'halife efendimizin yenmediğim düşmanı kalmamış bulunuyor…Sassani bilgeleri komutanların hayatlarının tehlikede olduğu anın ülkenin/kralın  düşmanlarının kalmadığı andır' der.
Düşmanı kalmayan yönetimlerin kendisini ve devletini düşmansız bırakanlara düşman muamelesi yaptığını tarih söyler.
Devletler, ideolojiler ve küresel güçler için düşman ontolojik bir ihtiyaçtır.
SSCB çökerken Sovyetlerin son Dışişleri Bakanı'nın ABD'li meslektaşına "Sovyetler Birliği olarak size son olarak çok büyük bir kötülük daha yapacağız" dediği söylenir. Bunun üzerine de ABD'li meslektaşı merakla "Nasıl bir kötülük?" diye sorar. SSCB Dışişleri Bakanı bunun üzerine "SSCB olarak sahneden çekiliyoruz. ABD'yi düşmansız bırakıyoruz. Bu ABD'ye yapılabilecek en büyük kötülük olacaktır" der.
İngiltere'nin eski başbakanı Margaret Thatcher, Batının SSCB'den sonraki düşman ihtiyacının İslam'la karşılanacağını şöyle ifade edecektir: "Sovyetler Birliği yıkılmıştır, karşımızda düşman kalmamıştır. Ama düşmansız bir ideoloji yaşayamaz. Yeni bir düşman bulmamız lazım. Düşman aramaya ise gerek yok; yeni düşmanımız İslam'dır."
Çoğu durumlarda var olmak meşruiyetini karşıtından alır. "Düşmanı olmayanlar düşmanlarının eğlencesi olur" diye yöneticileri bilgeler ikaz ediyor. Düşmanı olanların gaflet ve dalalet gösterecek kadar geniş zamanları yoktur. Onların her an uyanık olmak, elleri tetikte beklemek, gözlerini de ufuktan ayırmamak gibi bir mecburiyetleri vardır. Düşmanının gücünden korunmak için ondan daha eğitimli, daha uyanık ve daha güçlü olmak zorunluluktur. Düşmandan daha hazırlıklı, daha eğitimli, daha donatımlı olmak düşmana karşı ayakta kalmanın şartıdır.
Düşmanın ya da rakibin yaptıklarını ve stratejilerini izlemek, gerçek niyetlerini kavramak, onların yaptı...